Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk wel weten, heeft de vernieuwing van het dak van de stal afgelopen jaar vertraging opgelopen, doordat er achter het dakbeschot een paartje kerkuilen nestelde. De omgevingswet schreef voor, dat we bij de verbouwing rekening zouden moeten houden met de bescherming van deze diersoort. Een plan van aanpak werd gemaakt en de regionale omgevingsdienst hield toezicht.

Zo werd er een kerkuilenkast geplaatst en de sloop van een deel van het dakbeschot uitgesteld.

Tijdens de verbouwingswerkzaamheden zijn de kerkuilen niet meer waargenomen.

In het voorjaar werd de kast “gekraakt” door een stelletje kauwen dat er een aantal jongen in grootbracht.

We dachten dat dit einde oefening was…..

Maar, afgelopen woensdag is de kerkuilenkast in de stal geïnspecteerd door de Stichting Kerkuilenwerkgroep. Zij hadden de kast in de zomer al schoongemaakt: hij zat tot de nok vol met papier, plastic en ander materiaal, dat door de kauwen als nestmateriaal was gebruikt.

En wat bleek bij opening van de kast: een kerkuil vloog verschrikt weg!

De kast lag vol met verse uilenballen en verse prooidieren (o.a. een paar spreeuwen).

De kast wordt dus weer gebruikt; voorlopig als rustplaats voor de dag en hopelijk straks als broedplaats!

De mensen van de werkgroep wisten ons verder te vertellen dat het aantal kerkuilen in de regio (weer) een stijgende lijn vertoont. Helaas geldt dit nog niet voor de steenuilen (in onze essenbosjes hangt ook een steenuilenkast).

Conclusie: alle moeite is niet voor niets geweest, de vlag kan uit!

Verse uilenballen!